जरी मी शहरातल्या शाळेत शिकत असलो तरी, प्रत्येक मोठ्या सुट्टीला मला एकाच गोष्टीची ओघ लागली असते आणि ती म्हणजे माझ्या गावाची, आजीच्या गावा ला जाण्याची.
माझा देश लोकशाहिच्या तत्वावर चालत. इथे सर्वांना प्रगतीच्या समान संधी आहेत.
शिवाय, उन्हाळा हा कापणीचा हंगाम आहे म्हणून मी क्वचितच कोणते पीक पाहिले आहे. याशिवाय, पूर्वी अधिक माती आणि विटांनी बनलेली घरे असायची पण आता परिस्थिती बदलली आहे आणि पक्के घरांची म्हणजे काँक्रीट आणि इतर सामग्रीने बनलेली घर असलेली संख्या वाढली आहे.
भारताची सभ्यता आणि संस्कृती जगभर प्रसिद्ध आहे.
गावातलं स्वच्छतेतलं महत्त्व जनांनी समजून घेतलं, आणि त्यास अपनंद केलं.
माझ्या गावात दहावीपर्यंतची शाळा आहे. एस्. एस्. सी. परीक्षेत दरवर्षी माझ्या शाळेचा खूप चांगला निकाल लागतो.
[मुद्दे : माझे गाव टुमदार खेडेगाव – बाराही महिने हिरवेगार – शेती हा मुख्य व्यवसाय मुख्य पिके व दुय्यम पिके – शाळा, देऊळ इत्यादी करमणुकीचे मार्ग- ग्रामस्वच्छता, तंटामुक्ती इत्यादी.] कृष्णा नदीच्या काठावर एक टुमदार खेडेगाव आहे.
माझे हे आवडते गाव सातारा जिल्हयाच्या टोकावरील डोगराच्या कुशीत वसलेले आहे. आजोबांच्या छायेखाली वावरणारा छोटासा नातूच जणू अगदी बालवयातील निरागसता आजही तेथे ओसंडून वाहताना आढळते एस् टी तून उतरून गावाच्या दिशेने थोडेसे चालावे लागते.
स्वच्छ गाव हवंत असतं, त्याचं कारण गाववासी सजवलेलं आणि स्वच्छतेतलं प्रति जागरूक.
माझ्या गावात वाढण्याची संधी मिळाल्याबद्दल मी कृतज्ञ आहे. ही एक अशी जागा आहे जिचा मी नेहमीच कदर करीन.
संस्कृती, भाषा, आचार, विचार, पोशाख, जात, धर्म, वंश, परंपरा नैसर्गिक साधनसंपत्तीच्या विविधेतून साकारलेली “फक्त भारतीय” असल्याच्या उदात्त भावनेतून दृगोचर झालेली “विविधेतून एकता” संपूर्ण जगामध्ये अवर्णीय ठरते.
माझ्या या गावात कोणताही कार्यक्रम here असो सर्व लोक सोबत येऊन साजरा करतात. गावातील लोकांमध्ये मोठी एकजुटता आहे म्हणून सर्वजण एकमेकांसोबत मिळूनमिसळून गुण्यागोविंदाने राहतात.
खेड्यातील जीवन समाधान आणि आनंदाने भरलेले आहे, कारण शहरी जीवनाप्रमाणे लोकांना घाई नसते.
ह्याचं आदर्श माझं गाव, स्वच्छतेचं प्रती निष्ठांत सर्व कुटुंबांनी ठरवलं.